اولین کشتی پرنده برقی جهان به پرواز درآمد

آفتاب‌‌نیوز :

 به تازگی ویدئویی از نمونه اولیه کشتی پرنده منحصر به فرد شرکت "ریجنت" موسوم به "سی‌گلایدر" در حال انجام پرواز آزمایشی منتشر شده است. این وسیله نقلیه دوزیست به عنوان اولین وسیله نقلیه در نوع خود شناخته می‌شود.

به گزارش آی‌ای، مایک کلینکر، مدیر ارشد فناوری شرکت ریجنت و یکی از هم‌بنیانگذاران این شرکت گفت: مردم برای ۶۰ سال تلاش کرده‌اند تا چنین وسایل نقلیه‌ای را به صورت با دوام بسازند و ما اکنون ظرف ۱۵ ماه از یک نقاشی روی یک دستمال به اولین پرواز موفقیت‌آمیز این وسیله نقلیه رسیده‌ایم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال، این وسایل نقلیه تا به امروز از لحاظ اقتصادی جذابیت کمتری داشته‌اند، اما برقی‌سازی آنها می‌تواند کلید اصلی توسعه آنها باشد. از طرفی ظرفیت باتری، اصلی‌ترین چالشی است که کشتی‌های برقی به خاطر آن نمی‌توانند مسافت‌های طولانی را در محیط چالش برانگیز آب طی کنند.

هواپیماهای الکتریکی اولیه نیز در ارائه برد عملیاتی در حین حمل تعدادی مسافر با مشکل مواجه هستند. وقتی ریجنت این موضوع را در نظر گرفت، مشخص شد که وقتی با تکنولوژی مدرن‌تر کار کند، می‌تواند از نظر کارایی به آن مزیت رقابتی بدهد.

علاوه بر این، پیشرفت این کشتی پرنده به طرز چشمگیری سریع بوده است و همانطور که مدیر فناوری این شرکت می‌گوید، تنها ظرف ۱۵ ماه از یک طرح روی یک دستمال سفره به یک کشتی پرنده تبدیل شده که اکنون نخستین پرواز آزمایشی خود را نیز با موفقیت پشت سر گذاشته است.

سی‌گلایدر چگونه کار می‌کند؟

بدنه V شکل زیرین و بالاتنه شبیه به هواپیمای سی‌گلایدر به آن اجازه می‌دهد تا مانند یک کشتی روی سطح دریا به آرامی حرکت کند و با افزایش سرعت بتواند به هوا بلند شود و پرواز کند.

سی‌گلایدر می‌تواند با بلند شدن از سطح آب به راحتی روی آب پرواز کند. علاوه بر این، اصطکاک را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد و انرژی مورد نیاز برای حرکت در آب را پایین می‌آورد.

شکل بدنه آن به میزان زیادی نیروی اصطکاک و در نتیجه انرژی مورد نیاز برای حرکت در آب را کاهش می‌دهد، بنابراین انرژی بسیار کمتری برای رسیدن به سرعت مورد نیاز برای برخاستن و پرواز مصرف می‌کند.

هنگامی که این کشتی پرنده از آب خارج می‌شود، باله‌های زیرین آن جمع می‌شوند تا اصطکاک کاهش یابد و سپس دوباره در هنگام فرود باز می‌شوند.

به گفته ریجنت، محصول نهایی بسیار چشمگیر خواهد بود. به گفته آنها، این وسیله یک حمل ‌و نقل ساحلی برقی سریع، آرام، راحت و ۱۴ نفره را میسر خواهد کرد که می‌تواند با سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند، آن هم در حالی که آلایندگی ندارد.

به گفته آنها، این امر با استفاده از باتری‌های تجاری موجود در حال حاضر به دست می‌آید. سی‌گلایدر مقرون به صرفه است و هزینه عملیاتی آن نصف یک هواپیما است. ادعا می‌شود که این کشتی پرنده در آب، شش برابر سریع‌تر از یک کشتی معمولی هم اندازه خود است.

علاوه بر این، این ایده مقیاس‌پذیر است. به این معنی که افزایش اندازه آن ممکن است و شرکت سازنده آن ساخت نسخه‌هایی با حداقل ظرفیت ۱۵۰ مسافر را در سر دارد.

به نظر می‌رسد بازار نیز به خوبی از برنامه‌های ریجنت استقبال می‌کند، چرا که این شرکت هم اکنون پیش‌سفارش‌هایی به مبلغ حیرت آور ۷ میلیارد دلار دریافت کرده است که شامل تعداد قابل توجهی سفارش برای کشتی‌های پرنده با اندازه‌های مختلف است.

این در حالی است که نمونه اولیه سی‌گلایدر در مقیاس یک چهارم با طول بال‌های حدود ۵.۵ متر در حال حاضر اولین پرواز آزمایشی خود را پشت سر گذاشته است.

اگرچه برخاست و فرود سی‌گلایدر در ویدیوی منتشر شده هیجان انگیز به نظر می‌رسد، اما این کنجکاوی وجود دارد که بودن داخل کابین این کشتی پرنده چه حسی دارد، زیرا سرعت آن کم می‌شود و به سطح آب برخورد می‌کند و احتمالا فرود ملایم‌تری نسبت به یک هواپیمای دریایی دارد.

شرکت ریجنت اولین شرکت در تاریخ است که این آرزو را برآورده کرده و نوآوری مهمی را پدید آورده است که حمل و نقل ساحلی را متحول می‌کند. "کلینکر" می‌گوید: هیچ وسیله نقلیه‌ای در تاریخ نمی‌تواند با تحمل موج و سرعت ترکیبی سی‌گلایدر ما برابری کند.

آینده ریجنت و سی‌گلایدر چیست؟

مرحله بعدی برای شرکت ریجنت، ایجاد یک نمونه اولیه در مقیاس کامل با طول بالهای ۱۹.۸ متر برای آزمایشات سرنشین‌دار است که قصد دارد در سال ۲۰۲۴ انجام دهد. ریجنت در حال حاضر حدود ۱۸ میلیون دلار برای این بخش از پروژه نیاز دارد.

پیش‌بینی می‌شود سی‌گلایدر تا سال ۲۰۲۵ به تولید انبوه برسد و بتواند مسافران را جابجا کند.

اگرچه این زمان‌بندی، بلندپروازانه است، اما ریجنت بودجه قابل توجهی را متعهد شده است و قبلاً نشان داده است که می‌تواند به سرعت به اهداف خود برسد.

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: کشتی پرنده کشتی پرنده وسیله نقلیه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۹۰۹۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف سرنخ‌های جدیدی درباره شکل‌گیری اولین سیاه‌چاله‌های جهان

مشاهده نور ستاره‌های گریزان در اطراف برخی از نخستین اختروش‌ها، سرنخ‌های جدیدی را درباره شکل‌گیری اولین سیاه‌چاله‌های جهان در اختیار ستاره‌شناسان دانشگاه «ام‌آی‌تی» قرار داده است.

به گزارش ایسنا، ستاره‌شناسان دانشگاه «ام‌آی‌تی»(MIT) نور ستاره‌های گریزان را در اطراف برخی از نخستین اختروش‌های جهان مشاهده کرده‌اند. این سیگنال‌های دور که به دوران کودکی جهان بازمی‌گردند، سرنخ‌هایی را درباره چگونگی تکامل یافتن اولین سیاه‌چاله‌ها و کهکشان‌ها آشکار می‌کنند.

به نقل از ساینمگ، اختروش‌ها مراکز فروزان کهکشان‌های فعال به شمار می‌روند که در هسته خود میزبان یک سیاه‌چاله کلان‌جرم سیری‌ناپذیر هستند. بیشتر کهکشان‌ها میزبان یک سیاه‌چاله مرکزی هستند که ممکن است گهگاه از گازها و بقایای ستاره‌ای استفاده کنند و در حین چرخش مواد به سمت سیاه‌چاله، انفجار کوتاهی از نور را به شکل یک حلقه‌ درخشان به وجود بیاورند.

در مقابل، اختروش‌ها می‌توانند مقادیر بسیار زیادی از ماده را در بازه‌های زمانی بسیار طولانی‌تری مصرف کنند و یک حلقه‌ بسیار درخشان را به وجود بیاورند. در واقع، اختروش‌ها از درخشان‌ترین اجرام جهان هستند.

از آنجا که اختروش‌ها بسیار درخشان هستند، بیشتر از بقیه کهکشان محل سکونت خود می‌درخشند اما پژوهشگران ام‌آی‌تی برای اولین بار توانستند نور بسیار ضعیف‌تر ستاره‌ها را در کهکشان‌های میزبان سه اختروش باستانی مشاهده کنند.

پژوهشگران براساس این نور ستاره‌ای گریزان، جرم هر کهکشان میزبان را در مقایسه با جرم سیاه‌چاله مرکزی آن تخمین زدند. آنها دریافتند که برای این اختروش‌ها، سیاه‌چاله‌های مرکزی نسبت به کهکشان‌های میزبان، در مقایسه با همتایان جدید خود بسیار پرجرم‌تر هستند.

این پژوهش ممکن است نشان دهد که اولین سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم به رغم داشتن زمان نسبتا کوتاهی برای رشد یافتن در کیهان، چگونه بسیار پرجرم شدند.

«مینگهائو یوئه»(Minghao Yue) پژوهشگر «موسسه کاولی»(Kavli Institute) در دانشگاه ام‌آی‌تی گفت: پس از به وجود آمدن جهان، سیاه‌چاله‌های کوچکی وجود داشتند که مواد کیهانی را مصرف کردند و در مدت زمان بسیار کوتاهی توانستند رشد کنند. یکی از پرسش‌های بزرگ این است که بفهمیم چگونه سیاه‌چاله‌ها می‌توانند تا این اندازه بزرگ شوند و با این سرعت رشد کنند.

«آنا کریستینا ایلرز»(Anna-Christina Eilers) استادیار فیزیک دانشگاه ام‌آی‌تی گفت: این سیاه‌چاله‌ها میلیاردها برابر بزرگ‌تر از خورشید هستند. نتایج ما حاکی از آن است که در اوایل جهان، سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم ممکن است پیش از کهکشان‌های میزبان جرم خود را به دست آورده باشند.

ایلرز توضیح داد: به نظر می‌رسد سیاه‌چاله‌های جهان اولیه سریع‌تر از کهکشان‌های میزبان خود رشد کرده‌اند. این شواهد آزمایشی نشان می‌دهند که شاید سیاه‌چاله اولیه در آن زمان بزرگ‌تر بوده باشد.

یوئه گفت: احتمالا مکانیسمی باعث شده است که یک سیاه‌چاله زودتر از کهکشان میزبان در آن میلیارد سال اول جرم خود را به دست آورده باشد. این اولین مدرکی است که در رابطه با این موضوع می‌بینیم.

این پژوهش در «Astrophysical Journal» به چاپ رسید.

انتهای پیام